grautuch,
das
.
›besonders strapazierfähiger, aber einfacher Wollstoff‹; speziell: ›Asketen- und Bußgewand der Mönche‹.
Wortbildungen:
grautucher
›Wollenweber‹,
grautuchschau
.

Belegblock:

Luther, WA (
1535
):
graw thuch anziehen macht keinen newen menschen.
Schnyder, Qu. Zürcher Wirtsch.
849, 18
(
halem.
,
1489
):
Wullweber, wullschlaher, graͧwtůcher, hůter, lynweber [...] soͤllent haben ein zunft.
Müller, Stadtr. Ravensb.
221, 6
(
oschwäb.
,
um 1420
):
Von den graw tuchern. Es ist ouch gesetzt von der graw tůch schow, das nieman kain graw tůch noch kotzen vail haͧn sol, es si denne geschowet.
Memminger Chron. Beschr. (
Ulm
1660
):
Grawtucher oder Lodner⸗Zunfft / bey welchen sich finden die Balbierer / Bader / Hutmacher / Faͤrber / Zeugwuͤrcker.