glotzend,
part. Adj.;
zu
gelohe
, zu dem ein
mhd.
unbelegtes Intensivum
gelohezen
konstruiert werden kann; s. s. v.
gelohen
›flammen‹
.
›funkelnd‹.

Belegblock:

Pyritz, Minneburg
2432
(
nobd.
, Hs.
um 1400
):
Attravers dar ynnen | Brent ein fuͤr von Agrimontin | Und von glotzendem rubin: | Din muͤndelin fin durch brehet.