gleichfügig,
Adj.
1.
s.
1
(Adj.).
2.
›wesensähnlich, analog wirkend‹; vgl.
1
(Adj.) 12, auch 14; 15.
Wortbildungen:
gleichfügigkeit
,
gleichfügung
(dazu bdv.: , , , ; vgl.  2,  7).

Belegblock:

Höver, Bonaventura. Itin. A
291
(
moobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
Nun ein yedleychew glüsstung [...] ist von gleychfüegikhayt wegen. Awer seydmalen das dye gestalttnüss haltt aufweysung der formm, der tugend vnd der würkchumb, nach dem als sy hat ain czuͦ sechen czuͦ dem anfankh, von dem sy fleusztt, vnd zuͦ der mitt, durch dye sy geet, vnd zuͦ dem endtt, in das sy würkhtt; vnd darumb dye gleychfüegikhayt aynttweders wirt vermerkht in der gleychnüsz, nach dem als sy hëltt ausweysung der gestallt oder der formm, und also wirt sy gehaissen ain volschönikhait.
Ebd.
314
:
dann so ist sy [gleihfüegikhayt] gleychfüegig, so das würchhend in eindruken erfültt dy notdurft des, der da leyden ist oder des leyders, vnd das ist haylen vnd fuͦeren, das doch aller maisstt offenwar ist in dem chkosstten vnd in der greyffen.
Ebd.
334
:
das ist, wann erforscht wirt ausweysung vnd sach des schönen, des senften vnd des hailsamenn, vnd erfunnden wirt, das dyselb ist ein gleychfuegung der ebengleychhaytt.