glauren,
V.;
präfigierte Form zu
1
.
›hervorgucken, beobachtend blinzeln, scharf auf etw. blicken‹.
Wortbildungen:
glaurauge
(s. ).

Belegblock:

Warnock, Pred. Paulis
6, 178
(
önalem.
,
1490
/
4
):
[Die frowen] glurent aber under den stürtzen herfür in alle winkel, gesechent alles, daz fürgat.
Dasypodius (
Straßb.
1536
):
Lucinus, Ein glaur aug / der klein augen hat.
Golius (
Straßb.
1579
):
Patus [...], dem ein aug kleiner ist dann das ander / glauraug.
Hulsius
G ijv
;
Schmidt, Hist. Wb. Elsaß .