glaslauter,
Adj.
›klar (vom Wasser)‹; ütr.: ›rein, ungetrübt (von einer Lehre)‹;
›rein, ehrlich (vom Charakter)‹ (dazu ggs.:  1, ); vgl.  12 (hier mit Tendenz zum gradadverbialen Präfixoid), (Adj.) 1781113.
Bedeutungsverwandte:
(Adj.) 15.

Belegblock:

Sachs (
Nürnb.
1540
):
Endlich kam wir in kurtzer zeyt | Zu der insel Bachi mit nam | Auff einem klar, glaß-lautern stram.
Jörg, Salat. Reformationschr.
927, 11a
(
halem.
,
1534
/
5
):
Das jr sect reformierung / [...] / erlyden moͤcht / sunder hat sy allweg muͤssen glasluter syn.
Maaler (
Zürich
1561
):
Glaßlauter. Pellucidus.