gillen,
V.;
zu
mhd.
gëllen
›tönen‹
(; ).
›ein lautes Geräusch von sich geben (von der Tierstimme, von Instrumenten, ütr. von der
minne
)‹.
Bedeutungsverwandte:
, .
Wortbildungen:
gilling
(von der Säge).

Belegblock:

Pyritz, Minneburg
632
(
nobd.
, Hs.
um 1400
):
Minne, du bist niht anders, sich, | [...] | Wirklich wirkunge dez willen! | Und mus dann dar in gillen | Daz do heißet woͤllen | [...] | Oder niht woͤllen mit gantzer gunst.
Henisch (
Augsb.
1616
):
Gillen / stridere instar serræ. [...]. Gilling von der Saͤge / stridor serræ. [...] Gillen / gruntzen / schreyen wie ein Schwein / grunnire, vox pecorum.