gezötter,
das
;
zur Einordnung s. ff.
›Reihe der dem Vortänzer Nachzottelnden‹.
Wortbildungen:
gezöttel
›Anhang, Gefolgschaft‹.

Belegblock:

Schade, Sat. u. Pasqu.
279, 45
(
Straßb.
um 1545
):
es felt der bischof und sein gezöttel, die solchs erdacht haben, in abgrunt der hellen.
Lemmer, Brant. Narrensch.
85, 93
(
Basel
1494
):
Der mancher [Baͤbst / keyser ...] noch nit hat gedacht | Das man den vordantz jm hat bracht | Das er muͦß dantzen an dem gzotter | den westerwelder.
Wiessner, Wittenw. Ring
6205
(
ohalem.
,
1400
/
08
):
Er tantzt da hin, sei vegt im nach | Die andern auf und an vil gach. | Daz gzödr michel ward und lang.