1
geweide,das
;zur etymologischen Einordnung s. die Bemerkung s. v.
1
.›Eingeweide (des Menschen und der Tiere)‹.
Syntagmen:
das g. entrichten / zerfüren, aus jm. winden, von jm. nemen, jm. das g. auslassen
; das g
. (Subj.) jm. ausgehen, sich jm. aus dem leibe schütten, js. g
. [wo] liegen
; rat zu dem g. nemen
; das g. des leibes
.Wortbildungen:
geweiden
Belegblock:
dâvon
[
von dem schreffe ›klaffende Wunde‹]
im das geweide | sich ûz dem lîbe schutte. er [konig] vragete di abgote, er nam rat zu dem geweyde
[
eingeweidEck
1537: ;
LebberLuther
1545: ].
Daz also jamerlichen lit | Ir vleisch und ir geweide.
Mins libes gewaide | Ist von dem sper zerfürtt.
dise 4 weiber haben bey 40 junge kinder, so noch nit gettauft, ausgraben, das gweid von inen gethan [...], das schmaltz darvon genomen und zauberey darmit zugericht.
Völker, Antichrist
341
; Schmitt, Ordo rerum
348, 17
; Voc. Ex quo, Index, S.
305
; Voc. Teut.-Lat.
m vr
;