getämmer,
zu
mhd.
tamer, -e-
,
›Lärm‹
(
).
›Lärm, Getöse; Waffenlärm‹.
Bedeutungsverwandte:
,
,
1,
,
1,
1.
Belegblock:
geproͤschel gethemmer getuͤmmel geruͤmmel geträppel rhuͦmor gemurmel.
Strehlke, Nic. Jerosch. Chron.
(
preuß.
,
um 1330
/
40
):
dô hûb sich ein getemere: | dî cristnin ûf si platztin.
dô sî diz getemmere | getribin kegn der demmere | strîtende mit aller macht | [...].
Jörg, Salat. Reformationschr.
563, 4
(
halem.
,
1534
/
5
):
da dan gantz mit herlichem kriegischem pracht / alls erschrentzung der harsthoͤrner [...] und schiessen / trumeten / ufblasen / rumorischem hurtigem getemmer / gehandlett ward.
Welti, Stadtr. Bern
(
halem.
,
1539
):
soll niemants an derselben gassen, zu der zyt so man dz goͤtlich wortt verkündet, [...], klopffen noch gethoͤmer machen, weder mit holtzschyttenn noch anndernn thoͤnenden werchenn.