getengeln,
V.;
zu
dengeln
,
mhd.
tengelen
›klopfen‹
().
›etw. genau erklären, auslegen‹.

Belegblock:

Helm, H. v. Hesler. Apok. (
nrddt.
,
14. Jh.
):
Dise rede ist alsus blint, | Ich sal sie wol beduten sint. | Als ichz vorbaz getengle.