gertwurz,
die
.
wohl ›Eberreis‹, eine aufrecht wachsende, wohlriechende, für mannigfache Heilzwecke (u. a. gegen Zahnschmerzen, Herzbeschwerden) verwendete Pflanze;
zu  1.
Zur Sache:
Marzell
1, 412
f.
Wörterbücher, Arznei-, Gesundheitsbücher.
Bedeutungsverwandte:
 2, , , .

Belegblock:

Bremer, Voc. opt.
50029
(
wobd.
,
1328ff.
):
Abrothanum gertwurtz [...] gertel [...] stabwurcz [...] schabwurtz [...] est herba odorifera calide virtutis multos habens stipites ex vna radice nascentes, ex quibus procedunt ramusculi habentes folia ad modum aneti et granusculi habentes (...). Et dicitur (abrothanum) quasi affrotanum ab Affrodita, quod est Venus; vnde abrothanum quasi herba venerea.
Ott-Voigtländer, Rezeptar
205r, 18
(Hs. ˹
nalem.
,
um 1400
˺):
Zuͦ dem zansweren nim / púlsun somen vnd seuiun vnd gertwurcz vnd / altes schmer.
Ebd.
206v, 1
:
fúr des herczen gebresten: [...] Nim bethoniam vnd ruten vnd polaẏen vnd gertwurtz vnd ringel / vnd ephen.
Broszinski, Minner. Chir. Parva
71v, 32
(
halem.
,
2. H. 15. Jh.
):
ein pflaster von horn: [...] Rp. vrine von einer kuͦ, gertwurcz, spice nardi, [...] machs mit essich ein pflaster.
Maaler (
Zürich
1561
):
Schosszwurtz (die) Gertwurtz. Abrotanus.
Weyn auß Stabwurtz oder gertwurtz gemacht. Abrotanites.
Broszinski, a. a. O. S. 
260
;
Bad. Wb.
2, 377
;