geminnig,
›erfüllt mit Gottesliebe‹.
Belegblock:
Helm, H. v. Hesler. Apok.
(
nrddt.
,
14. Jh.
):
Die sint so vol geminnic, | Ires herzen also sinnic | Daz sie Got so vor ougen han | Daz sie der werlde ruem vorsman.
Ober manic jar dar nach sit, | Do daz tumme volk wart sinniger | Und zu Gote geminniger.