gegeude,
das
;
zu
mhd.
gegiude
›Prahlerei‹
().
›Ausgelassenheit, laute Freude‹.

Belegblock:

Strehlke, Nic. Jerosch. Chron. (
preuß.
,
um 1330
/
40
):
di Prûzin hôhe vroide | in michilim gegoide | mit grôzim schalle ûbitin.