gegätter,
das
;
–/-Ø
.
1.
›ein aus Stäben, Latten hergestellter Verschluss als Tür, z. B. im Zaun, in der Mauer; Zaun‹;
zu  1.

Belegblock:

Joachim, Marienb. Tresslerb. (
preuß.
,
1395
):
5 m. vor das gegeter zum huse.
2.
›Gitter, z. B. von Fenstern‹;
zu  2.

Belegblock:

Rechn. Kronstadt
3, 329, 2
(
siebenb.
,
1560
):
Vnnd had gemacht 2 gegetter In das haŭs [...] Mer 2 gegetter Iber dÿ gadem asp. 28.