garze(n),
›Page, Edelknabe (als Bote), Diener‹.
Bevorzugt in poetischen Texten.
Belegblock:
Do bekam jm eyn garczen vast wol bekleydet.
Nun hetten sy einen gartzen oder lauffenden botten an dem hofe hübsch und wol getzogen.
Nieman gab antwurtt do | Dem edlen garzun fro.
so wil ich verchern mich | ainem gorczen gelich.
Der garzun der gräfinne | den rinck zúe lannde pracht.
Ebd.
343, 1
: Budisollt sein garzune | sanndt zu der künigin.