gangbar,
Adj.
1.
›gehfähig‹;
zu  1.

Belegblock:

Eschenloher. Medicus (
Augsb.
1678
):
als er mit sonderer Muͤhe nach Augspurg gefuͤhrt [...] ist er ohne einige Beschwaͤr- vnd Verhindernuß wiederumb gangbar worden.
2.
›geläufig, verbreitet‹.
Bedeutungsverwandte:
 2,  1, .

Belegblock:

Rauwolf. Raiß ([
Lauingen
]
1582
):
Müntzen [...] die von guͤtem silber / vnd durch die gantze Türckey auß gangbar seind.