gachmutig,
Adj.
›grimmig, heftig, jähzornig‹;
vgl. (Adj.) 13.
Wortbildungen:
gachmütigkeit
(a. 1561).

Belegblock:

Haage, Hesel. Arzneib.
10r, 12
(Hs. ˹
noobd.
/
md.
,
E. 15. Jh.
˺):
Der musz durch nott gachmuttig sein.
Schmitt, Fachprosa
7, 11
(
nalem.
,
13. Jh.
):
der ist gachmuͦtich unde kuͤne und het gerne vil wibe.

Maaler 154r.