entwenken,
auch:
entwanken,
V.
›jm. / e. S. ausweichen, entgehen, entkommen‹; auch ütr. gebraucht; seltener: ›sich von jm. / etw. abwenden, jm. untreu werden‹; in 1 Beleg: ›jm. verloren gehen‹; zu 2a.
Syntagmen:
j. von der ere e
.; jm
. (z. B. der gespielin
) / e. S
. (z. B. dem tod, den gedanken
) e., jm. aus dem schlag e., der wurm jm. aus dem stich e
; mit Subj. d. S.: ein gut / wurm
(Subj.) jm. e
.Belegblock:
Zozimas der gute | Began do vurbaz denken | Wie er mochte entwenken | Dem andern tode.
Daz der mensch mac mit nichte nicht | Vermyden noch intwanken | Den in vlygenden gedanken.
wann ainr gedenket | [...] | [...] das im noch | das gut villeicht entwenket.
Wurd dez frist gegeben mir, | daz ich ir [gespiln] möecht entwenkhen, | so wolt ich mich der red bedenken.
vil schnelles er [wurbm] im [Persibein] aus dem stich entwanckte.