echt,
echte,
die
;
Schreibvariante zu
2
.
›Acht, Ächtung‹; auch allgemein: ›Strafe, Strafandrohung, rechtlicher Zwang‹.
Bedeutungsverwandte:
2
 8.
Wortbildungen:
echtung
(vgl.  2).

Belegblock:

Meisen, Wierstr. Hist. Nuys
3023
(
Köln
1476
):
Dat man sy an dat heymlich recht | Nyet laden sall myt eyncher echt.
Fischer, Folz. Reimp.
39, 737
(
Nürnb.
1479
):
Welch arm wider ein juden deet, | So kumpt er in ein swerer echt, | Dan der ein prister het geschmecht.
Ebd.
43, 636
(
um 1491
):
Das geistlich und keiserlich recht | Verpitung thun pei schwerer echt.
Sachs (
Nürnb.
1562
):
Dieselbn [Juden] er [der köng] in die echt verschrieb, | Würgt und sie auß Egypten trieb.
Donalies, Augsb. Bibelhs.
1992, 118, 19
(
oschwäb.
,
v. 1350
):
barrabas der mit der echtvnge was gepunden.
Winter, Nöst. Weist. (
moobd.
,
16. Jh.
):
der wer in des babst pann und des kaisers echtung.
Piirainen, Stadtr. Sillein
133a, 32
(
sslow. inseldt.
,
1378
):
mã tut yn wol anderwayt in dy echte.