dusing,
der
;›mit Schellen oder Glöckchen behangener Gürtel‹.
Nrddt. und md.
Belegblock:
eyn sulvern dusing mid dren klocken.
frauwen [...] hatten di mitten gegordet, di gortel hiß man dusinge.
Drewes Zeber [...] hat uffgeboten dry ding eyn willig phant als eynen vorguldeten tusing, der ym gesaczt wart vor funffczehn rynissche gulden.
Schmitt, Ordo rerum
218, 15
.