dusel,
der
;
zu
mnd.
dûsinge
›Betäubung‹
(
Pfeifer
2000, 256
).
›Bewusstseinseintrübung, Schwindel; Verdutztheit‹.

Belegblock:

Henisch (
Augsb.
1616
):
Dusel / vertigo capitis, Et stupor, animi perturbatio.