dreckecht,
drecket,
Adj.
›dreckig, schmutzig; schlammig, sumpfig‹; speziell: ›mit Kot beschmutzt, verdreckt, unrein‹; auch ütr. gebraucht;
zu  12.
Bedeutungsverwandte:
, , ,  4, ; vgl.  1, , , , .
Wortbildungen:
dreckechtig
.

Belegblock:

Schöpper (
Dortm.
1550
):
Koͤttig moͤsig dreckecht vnflaͤtig pfuͤtzig.
Luther, WA (
1544
):
die dreckichte heiligkeit dieses lebens, in welcher wir hie leben muͤssen.
Kollnig, Weist. Schriesh.
154, 2
(
rhfrk.
, o. J.):
solle von dem dorf biß zue dem dreckigten weeg ein zaun [...] geschlagen werden.
Thiele, Chron. Stolle (
thür.
,
3. Dr. 15. Jh.
):
Do hub es an zu regen [...]. Do [...] wart also tiff unnd dreckecht, das man VI adder VIII pferde muste vor spanne.
Vgl. ferner s. v. .