donnerblik,
donnerbliz,
der
.
›Blitz, Blitzstrahl‹;
zu  1,  1.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  1.

Belegblock:

Sachs (
Nürnb.
1530
):
Fürt auch groß krieg zu seinen tagen. | Ward von eym donner-plitz erschlagen.
Wackernell, H. v. Montfort (
soobd.
,
A. 15. Jh.
):
Das tach ist rôt, | wann sunn dran schint, so glests als der tonr blikch.
Matthaei, Minner. I, (Hs.
15. Jh.
):
miner freuden anger duͦnrsplik | verbrennet hot bis uff den gruͦnt.
Fischer, Folz. Reimp.
33, 120
.
Vgl. s. v.
1
 4.