1
donat,
der
;
lexikalisierter Eigenname (Eponym).
›lateinische Schulgrammatik des römischen Rhetorikers Aelius Donatus‹.

Belegblock:

Joachim, Marienb. Tresslerb. (
preuß.
,
1408
):
2 scot eyme schuler zu eyme donat.
Luther, WA (
1524
):
da eyn knabe zwentzig odder dreyssig jar hat uber dem Donat und Alexander gelernt und dennoch nichts gelernt.
Österley, Kirchhof. Wendunmuth (
Frankf.
1563
):
er hett auch in seiner jugend in die schuͦl gangen und einen alten donat sampt der grammatica gessen.
Kohler, Ickelsamer. Gram. (wohl ˹
Augsb.
1. Dr. 16. Jh.
˺):
der muß [...] trachten nach dem grund vn̈ vrsprung der acht hauptwoͤrter der rede tayl [...] vnd muß die nit verteütschen wie sy in den gemaine kinder Donaͤten verteütscht sein.