dionysia,
Genus?
aus
afrz.
dionise
,
lat.
dionȳsias
(
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1932, 98
).
1.
ein Edelstein.

Belegblock:

Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
Dyonisia ist ain stain in den landen gegen der sunnen aufganch.
2.
›Blütenkopf der Wegwarte‹.

Belegblock:

Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
Cicorea haizet etswâ sunnenwerbel [...] und des krautes pluom haizt dionysia.