deutiglich,
Adv.
›deutlich, klar‹;
zu  2.

Belegblock:

Gierach, Märterb.
13320
(Hs. ˹
moobd.
,
A. 15. Jh.
˺):
er [Josyas] sprach zuͦ im vil duticlich: | ,Jacobe, tuͦ genaͤdiclich‘