dechanei,
die
;
-Ø/–
.
Amt oder Bezirk eines Dechanten;
vgl.
1
 1.
Syntagmen:
die d. innehaben
.

Belegblock:

Buch Weinsb. (
rib.
,
1580
):
Uff das lest quam er zu achters, das er vor scholt die prebent und dechenei s. Apostoln moist verlassn.
Küther, UB Frauensee
405, 36
(
thür.
,
1536
):
Ein vortragsbriff von eim apt von Hersfelt uber Horsel und Hutsch bey Bercka der decheney und des closters Sehs.
Wopfner, Bauernkr. Tirol
44, 28
(
tir.
,
1525
):
oberhalb der Tull mag ain iede gmain oder tegeney ieren zehent auf dem veldt oder im haus sagkzehennt geben nach gelegennhait der guetter, so in ieder tegkeney erkannt sol werden.
Küther, a. a. O.
322, 3
;
Merk, Stadtr. Neuenb. ;
Wopfner, a. a. O.
59, 28
;
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1943, 558
;