daulen,
V.;
Etymologie unklar.
›jn. reuen, jm. leid tun‹; vgl. auch
2
.
Wortbildungen:
daule
›Ekel, Widerwillen‹.

Belegblock:

Chron. Augsb. (
schwäb.
,
v. 1536
):
solicher kosten hat in gar nit gedault.
Dwb, Neub.
6, 408
.