dankopfer,
das
.
›Dankopfer, Dankgottesdienst, Dankgebet‹;
vgl. (
der
3,  2.
Syntagmen:
(got) ein d. ablegen / ausopfern / schenken
; wolgefälliges d.

Belegblock:

Luther, Hl. Schrifft
2. Sam. 6, 18
(
Wittenb.
1545
):
da Dauid hatte ausgeopffert die Brandopffer vnd Danckopffer / segenet er das Volck in dem Namen des HERRN Zebaoth.
Reichmann, Dietrich. Schrr.
273, 4
(
Nürnb.
1548
):
Vnd dises ist nun der rechte Gottesdienst / vnd das wolgefellige danckopffer / das man erstlich die gnad [...] anneme / vn̄ darnach Gott dafuͤr dancke.
Kehrein, Kath. Gesangb. ;
Dietz, Wb. Luther .
Vgl. ferner s. v.  4.