dan|ab,
Pronominaladv.
– Rib.
1.
›dafür‹.

Belegblock:

Meisen, Wierstr. Hist. Nuys
2509
(
Köln
1476
):
Tzorstunt [...] | Van den Steynen eyn schussz geschach! | Noch eygt der meyster dan aff loff: | Der cloet vyell stracks vp dem kyrckhoff.
Ebd.
2788
:
Ir [...] eer moyssz werden [...] | Gemeret; ind yr geystlich loen | Moys dan aff syn dye hymmelsch kroen.
2.
›davon; darüber‹.

Belegblock:

Chron. Köln (
rib.
, Hs.
1. H. 15. Jh.
):
Wie it dar zo queme dat wirt uch wail kunt; | i’n spreche neit me dan aff zo deser stunt.
Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
584
(
rib.
,
1444
):
Ich meyne he were da van Ezechiel | Spricht in syme nuyndē capittel, | Ind umb dat hei mallich int vurhouft gaff | Dat tzeichen thau, ind sprach dan aff: | Got soulde yn dar umb genedich sijn.
Ebd.
1456
:
Is besser bedeckt in der scheiden | Dyn sweert dan dan aff gescheiden.
Haase u. a., Malagis
1913
.