däuig,
däulich,
Adj.;
zu .
›leicht verdaulich‹.

Belegblock:

Barack, Teufels Netz (
Bodenseegeb.
,
1. H. 15. Jh.
):
Was döuwig ist, senft und süsz, | Von fisch, von flaisch ald von gemüs, | Das muos man in wol durkochen.
Eis u. a., G. v. Lebenstein
58, 2
(
oobd.
,
1. V. 15. Jh.
):
Kol craut wasser hat die tugent, wer es des morgens nuchtern trinckt, so macht es stul, das eines gescheissen mag. Es macht auch ander kost dewig.
Gleinser, Anna v. Diesb. Arzneib.
1989, 76
;
A. Feyl, Kochb. Meister Eberhards [...].
1963, 55
;