bulle,
der
;
–/-n
;
zu
mnd.
bulle
(;
Pfeifer, Etym. Wb. d. Dt.
1993, 183
).
›Zuchtstier‹.
Md.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  2, (
der
1.

Belegblock:

Joachim, Marienb. Tresslerb. (
preuß.
,
1400
):
5 firdung dem hoveman zu Nuwenhove vor eynen bollen, den der huskompthur bezalte.
Ziesemer, Gr. Ämterb.
209, 16
(
preuß.
,
1523
):
Vhy im hoff: [...] 22 melk khue, 11 geldt khue, 4 pullen, 9 walachen.
Ders., Marienb. Konventsb.
13, 34
(
preuß.
,
1404
):
das is czum Gorken im hofe bleyb als 1 bolle.
Ders., Marienb. Ämterb.
22, 12
(
preuß.
,
1440
):
48 kuw mit dren bullen.
Lohmeyer, K. v. Nostitz (
preuß.
,
1578
):
Der kleine Peter zu Pagkeran sagt mir auff meinem gute dem Arnsperge den 28. julii im 69. jare, das der heuptman vil viehe, aüch einen Holendischen bollen von Brandenburg auff seinen hoff [...] treiben müssen.
Preuss. Wb. (Z)
1, 864
;
Shess. Wb.
1, 1213
.