brunner,
der
;
–/-Ø
.
›Wasserträger‹;
zu (
der
1.

Belegblock:

Uhlirz, Qu. Wien
2, 1, 1740, 47
(
moobd.
,
1408
):
der prunner zech.
Mollay, Ofner Stadtr.
156, 3
(
ung. inseldt.
,
1. H. 15. Jh.
):
Dy prunnerr, dy do wasserrtrager genant sein, dy sich allain des Wasserr tragen generen, dÿ süllen der losung frey sein.