briefjunge,
der
;
–/-Ø
.
›Briefbote, Kurier‹;
zu  1235,  2.
Bedeutungsverwandte:
vgl. , , .
Wortbildungen:
briefjungensattel
(a. 1437).

Belegblock:

Joachim, Marienb. Tresslerb. (
preuß.
,
1399
):
1 ferto den schulern und den brifjungen zum Elbinge gegeben.
Ziesemer, Gr. Ämterb.
691, 13
(
preuß.
,
1410
):
den briefjungen gap man czu somirgewande rot und blo.
Toeppen, Ständetage Preußen
3, 187, 9
(
preuß.
,
1450
):
am tage der heiligen merterer [...] qwam eyn brieffjunger von Rome gnant N., der brachte des procuratoris brieff.
Preuss. Wb. (Z)
1, 802
.