brautschaz,
der
.
›Ausstattung, Mitgift‹;
zu  1.
Bedeutungsverwandte:
vgl. , , , .

Belegblock:

Grosch u. a., Schöffenspr. Pössneck
20, 28
(
thür.
,
1474
):
Umb brutschacz. Die erbern schepphin zcu Magdeburg: eyn rechtspruch getan umbe eyn brutschatcz.
Röhrich u. a., Cod. Dipl. Warm.
4, 583
(
omd.
,
1435
):
das der vorgenanten kindere vormundere sullen der frawwen Marlaussche ire brutschatcz [...] alse XXIX mark geringes geldes und IIII seiten spegfleisch, geben.
Kurrelmeyer, Dt. Bibel (
Straßb.
1466
):
Der kúnig hat nit durft breutschatz.
Schmitt, Ordo rerum
118, 31
;
Preuss. Wb. (Z)
1, 786
;