bors,
der
;
zu
mhd.
bors(er)
›mirtus‹
().
›Myrte, Myrtenbaum‹.

Belegblock:

Ziesemer, Proph. Cranc Jes.
41, 19
(
preuß.
,
M. 14. Jh.
):
ich wil in der wiltnisse geben den cedir und den dornpuz und den bors und den olboum.
Preuss. Wb. (Z)
1, 734
;
Marzell
2, 1217
;
3, 253
f.