bogner,
bogener,
der
;-s/-Ø
.Belegblock:
1 m. eyme boghener von Thorun gegeben am montage noch Symonis und Jude apostolorum.
18 armbrost, der is 10 czum bogener.
Dweil zu Reutlingen ein berümbter pogner vorhannden, der daselbst hinweg strebt.
Ietzt felt dir dis, denn felt dir das, | Hast dran zu bawen unterlas: | Den besten gwin der bogner hat.
Das kompt ain tail vom bognar dar, | Der sollt billich nemen war | Das lim, adran und bain horn | Wær alles samen usserkorn.
Etlich setzen auch ein pesunders tail, das in im pegreift die handwerk und künstler, so zu dem krieg dienen, als pogner püxenmacher.
Dy pogner vnd pfeilsnitzerr, pey der stat gesessen, dy süllen ir hantwerch arbaitten.
Voc. inc. teut.
t vr
; Schmid, Pilgerreisen.
1957, 407
; Matzel u. a., Spmal. dt. Wortschatz.
1989, 52
; Preuss. Wb. (Z)
1, 703
; Öst. Wb.
3, 558
.Bedeutungsverwandte:
vgl. .Belegblock:
der herzog von Burgunnen hat me dann sechshundert man an sinem hof [...] on sin bogner, die in sin garden gehoͤrent.
doch der mertteil wart usserhalb [...] erslagen; den sy hattent wol 6 hundert bogner.
die Franzesischen boͤgner, uf 8000, by Gwinegat wie die schaf gemezget.