blessecht,
blessicht,
Adj.
›(auf der Stirn) weißfleckig‹;
zu .

Belegblock:

Ziesemer, Marienb. Konventsb.
293, 17
(
preuß.
,
1412
):
5 m. 4 sc. vor eyne rothe blessechte trechtege kobel dem karwansherren [...] gekowfft.
Ders., Gr. Ämterb.
589, 28
(
preuß.
,
1414
):
1 blessecht ros mit 2 wysen fusen.
Ders., Marienb. Ämterb.
157, 2
(
preuß.
,
1445
):
der blessichte Konigisberger mit weissen fussen ouch mit dem ancker.