blümung,
die
;
-Ø/–
.
›Ausschmückung, Beschönigung‹;
zu  34.
Bedeutungsverwandte:
.

Belegblock:

Ziesemer, Proph. Cranc Jes.
7, 11
(
preuß.
,
M. 14. Jh.
):
dovon ist iz ouch, daz unse tolkunge der blumunge sinir rede vor nicht gehossen kunde den andirn.
Haas u. a., Erasmus/Jud. Klag
19r
, 1f. (
Zürich
1521
):
Vor den menschen magst du soͤlich beschoͤnung vnd pluͤmūg mit reden für gebē / Aber got würt mit keinem falsch betrogen.