bisant,
bysant,
der
;
–/-e
;
zu
mhd.
bîsant, bysant
›Goldmünze von Byzanz‹
().
›Goldmünze (aus Byzanz), Byzantiner‹.
Zur Sache:
v. Schrötter, Wb. der Münzkunde.
1970, 73
(s. v.
Bézant
);
Kahnt u. a., Alte Maße [...]
1987, 38
(s. v.
Besant
).

Belegblock:

v. Tscharner, Md. Marco Polo
30, 27
(
osächs.
,
2. H. 14. Jh.
):
der scheffer des herren chaam nymt tegelchis von den stetin der koufmans also uf der bruckin beslagin tusint bysante, di sint also gut als v guldin floren.
Schmid, Pilgerreisen.
1957, 406
;
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1932, 87
;
1943, 197
;
Preuss. Wb. (Z)
1, 620
.