binetsch,
der
;
Nebenform zu
mhd.
spinât
() im Obd., dies aus
ital.
spinaccie
(
Trübner, Dt. Wb.
6, 465
;
Kluge, Etym. Wb.
726
).
›Spinat‹.
Zur Sache:
Marzell
5, 449
ff.
Bedeutungsverwandte:
, .
Wortbildungen:
binetschkraut
.

Belegblock:

Henisch (
Augsb.
1616
):
Binetsch / Spanach / Spannischkraut / Spinet / spinat.
Menge, Laufenb. Reg.
1742
(Hs. ˹
nalem.
,
um 1470
˺):
ich esse die cleinen wurtzen | Burretsch binetsch vnd die kurtzen | Růben.
Ebd.
4361
:
So sol man in behende gar | Ein krútly kochen sunderbar | Von Bynetsche.
Strauss, A. v. Villanova dt.
154r, 4
(
obd.
, Hs.
1421
):
junges kleines kruͤt, als pymetsch oder latich gesoten.