binde|ale,
bind|ale,
die
;
–/-n
, auch
-al
.
›Nadel zum Stechen von Löchern‹;
vgl.
1
 1.

Belegblock:

Ziesemer, Marienb. Ämterb.
145, 16
(
preuß.
,
1409
):
7 oderhemer, item 4 byndeolen, item 3 odernkemme.
Ebd.
146, 29
(
preuß.
,
1409
):
3 reyshoken, item 3 bideolen, item 5 oderspillen.
Ziesemer, Gr. Ämterb.
238, 7
(
preuß.
,
1447
):
1 wynde mit irem gerete, item 2 bindealen eyns ane eysen.
Ebd.
665, 2
(
preuß.
,
1437
):
3 oderczinken, 3 oderkemmen, 2 bindal.
Preuss. Wb. (Z)
1, 613
.