bin|ker,
das
;
-s/–
;
zu
mhd.
binenkar
›Bienenkorb‹
().
›Bienenkorb‹.

Belegblock:

Löffler, Columella/Österreicher (
schwäb.
,
1491
):
Und bald so sy in das huß tragen sind, ob der tag kumen ist, sol das binker nit uffgeton […] werden.
Ebd. (
schwäb.
,
1491
):
Aber under wilen ist er zetoͤtten, wann das alt bincker von der zal der binen gesetzt ist.