bewonung,
die
.
›Wohnung, ständiger Aufenthaltsort von Menschen‹;
zu  2.

Belegblock:

Chron. Augsb. Anm. 1 (
schwäb.
,
v. 1528
):
in Hansen Dauchers, genant Hans Adolf, bewonung am hindern Lech.
Bischoff u. a., Steir. u. kärnt. Taid. (
m/soobd.
,
17. Jh.
):
welcher ainen gast oder göstin in seiner bewohnung unterschlaipf gibt.
Grothausmann, Stadtb. Karpfen
100, 8
(
mslow. inseldt.
,
1612
):
Zue einer behauśung vnd bewohnung dem Capitan.