betroren,
V.;
zu
mhd.
betrôren
›beträufeln‹
().
›etw. benetzen, befeuchten‹.

Belegblock:

Valli, Baldemann
39
(
rhfrk.
/
nobd.
,
um 1350
):
Do ich roͤt, wiz, bla, gruͤne, gel | Mit tauwe vant betroret.