betausen,
V.;
zur Etymologie vgl.
nl.
duizelen
›taumeln‹
(
de Vries, Nederlands Etymologisch Woordenboek
1971, 144
).
›benommen, schwindlig werden‹.

Belegblock:

Strehlke, Nic. Jerosch. Chron. (
preuß.
,
um 1330
/
40
):
daz der knecht von dem pferde | sô hart vil ûf di erde | daz er dâvon bedûste.