betalle,
Indefinitpron.
(1); Adv.
(2); zu be-
(aus 4
›mit‹) vgl. Schützeichel, Mundart, Urkundenspr. u. Schriftspr.
. 1974, 154-215
– Gehäuft md.
1.
›alle, alle zusammen‹, in den Glossaren zu den Ausgaben teils im Sinne von 2 interpretiert.2.
›ganz und gar, vollständig, vollkommen‹.Belegblock:
diser stein sage ich uch betalle | gesatzet zu manches menschen valle.
noch buch noch tafole noch griffel noch bytalle nicht.
dú wort aber ze hertzen slos | Marie do bet alle.