beseben,
V., unr. abl.;
zu
mhd.
beseben
›inne werden‹
(; vgl. auch ).
›etw. erfahren; etw. bedenken‹.

Belegblock:

Foltz, UB Friedb. (
hess.
,
1389
):
davone wir besubin manigfeldigin grußin gebresten von zweyunge.
Froning, Alsf. Passionssp.
1167
(
ohess.
,
1501ff.
):
dyn fuß keynes stoiß kan beseben, | gescheen mag der nummer leyt.
Gille u. a., M. Beheim
82, 411
(
nobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
Sa er das merket und pezebt, | in hofart er sich nit erhebt.