beschämig,
Adj.
1.
›enthaltsam, keusch‹.

Belegblock:

Kurrelmeyer, Dt. Bibel (
Straßb.
1466
):
Das heilig weyp vnd das enthebig
: [Var. Augsb. 1507:
beschaͤmig
]
ist ein gnad vber genad.
2.
›in üblem Ruf stehend‹.

Belegblock:

Diefenbach, Mlat.-hd.-böhm. Wb. (
um 1470
):
In famis est aliquis sine fama beschemiger.