beprunzen,
›jn. (auch: sich) bepinkeln; den Urin verlieren‹.
Belegblock:
Syrin ein wetag so eins eı͂ mauß im antlutz besaycht oder bepruntzt.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat.
(
oobd.
,
1349
/
50
):
welheu junkfraw daz wazzer trinkt [...], ist si [...] niht maget, sô beprunzt si sich zehant.